Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΡΑΦΕΤΑΙ ΜΕ ΑΝΥΠΑΚΟΗ ΑΓΩΝΑΣ – ΡΗΞΗ - ΑΝΑΤΡΟΠΗ

Σε μια περίοδο που η κυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ προσπαθεί να μας πείσει για την έλευση της ανάπτυξης, η κρίση του καπιταλιστικού συστήματος συνεχίζει να βαθαίνει κάτι που φαίνεται και από την οικονομική εξασθένηση των δύο ισχυρότερων οικονομιών της Ευρωπαικής Ένωσης, αυτή της Γαλλίας (που βρίσκεται σε μια κυβερνητική κρίση) και της Γερμανίας που παρουσιάζει μηδενικούς ρυθμούς ανάπτυξης .Η παγκόσμια κρίση του συστήματος λοιπόν οδηγεί και σε όξυνση των ιμπεριαλιστικών αντιθέσεων όπως αυτές αποτυπώνονται στις επεμβάσεις στην Ουκρανία και στο Ιράκ. Από τις επεμβάσεις αυτές δεν θα μπορόυσε και δε θα ήθελε να λείπει και το ελληνικό κράτος, που ως μέλος του ΝΑΤΟ, προετοιμάζει τη βάση της Σούδας στην Κρήτη για την επόμενη επέμβαση αεροσκαφών στο Ιράκ και συμβάλλει μέσω του στρατιωτικού του προυπολογισμού 5 δις ευρώ για την υλοποίηση της πολιτικής του ΝΑΤΟ και της ΕΕ πράγμα που δείχνει ξεκάθαρα τις προτεραιότητες της κυβέρνησης.

Την ίδια στιγμή λοιπόν που η κυβέρνηση της Ελλάδας δίνει το 2% του ΑΕΠ της για το στρατιωτικό εξοπλισμό του ΝΑΤΟ συνεχίζει την αντικοινωνική πολιτική της με νέες μεταρρυθμίσεις οι οποίες υπόσχονται μια εικονική οικονομική ανάπτυξη, μέσα απο μια σειρά ιδιωτικοποιήσεων του δημοσίου (ΔΕΗ, νερό, νοσοκομεία, ξεπούλημα του φυσικού πλούτου της χώρας), απολύσεων (εκπαιδευτικοί ,διοικητικοί υπάλληλοι, καθαρίστριες, εργαζόμενοι της ερτ κ.α) και νέων ασφαλιστικών μέτρων(χαράτσι ακινήτων-ΕΝΦΙΑ). Η πολιτική αστάθεια και η αδυναμία της κυβέρνησης να εφαρμόσει τη μνημονιακή πολιτική της φαίνεται ξεκάθαρα απο την ανεπιτυχή αξιολόγηση του δημοσίου την οποία μπλόκαραν δυναμικά οι ίδιοι οι εργαζόμενοι τον Ιούλη και από τις συνεχείς τροποποιήσεις του ΕΝΦΙΑ. Στο χώρο της Υγείας έχει ήδη αρχίσει η ιδιωτικοποίηση των νοσοκομείων με τη θέσπιση της ΕΣΑΝ Α.Ε. ένα όργανο το οποίο διαχειρίζεται κατά βούληση τους πόρους των νοσοκομείων και τη χρηματοδότησή τους έχοντας παράλληλα κάθε εξουσιοδότηση να επιτρέψει την είσοδο ενός ιδιώτη στο μέχρι τώρα δημόσιο νοσοκομείο.

Εξαίρεση δε θα μπορούσε να αποτελεί ο τομέας της εκπαίδευσης όπου η επίθεση της κυβέρνησης κλιμακώνεται στο σήμερα με το Νέο Λύκειο στη Δευτεροβάθμια εκπαίδευση, την εισαγωγή των Οργανισμών και τη διαγραφή των «αιώνιων» φοιτητών στην Τριτοβάθμια εντείνοντας όλο και περισσότερο τους ταξικούς φραγμούς στο χώρο αυτό. Οι οργανισμοί είναι το εργαλείο εκείνο του υπουργείου για να μπορέσει να υλοποιήσει στο σύνολό του τις πτυχές του νόμου Διαμαντοπούλου-Αρβανιτόπουλου πετώντας το μπαλάκι στα Συμβούλια Διοίκησης. Είναι αυτό που έρχεται να διαμορφώσει καινούριες και σαφώς χειρότερες συνθήκες εργασίας για τους εργαζόμενους εντός των Ιδρυμάτων, είναι αυτό που ήδη απ’ το προσχέδιό του ορίζει το κατακερματισμό των γνωστικών αντικειμένων, το σπάσιμο των πτυχίων, την εισαγωγή διδάκτρων στα μεταπτυχιακά και να φέρει μια γενικότερη εντατικοποίηση των σπουδών των φοιτητών δημιουργώντας έτσι τον αυριανό ευέλικτο και πιο εύκολα εκμεταλλεύσιμο εργαζόμενο που θα στελεχώσει τη νέα εργατική βάρδια ευθυγραμμισμένη με την αγορά εργασίας. Έτσι η προσπάθεια ιδιωτικοποίησης στο πανεπιστήμιο παίρνει σάρκα και οστά καθώς οι οργανισμοί ανοίγουν το δρόμο για την εισαγωγή ιδιωτών με τη μορφή επώνυμων εδρών και νομικών προσώπων ιδιωτικού δικαίου που θα διαχείριζονται τους πόρους των πανεπιστημίων με σκοπό το κέρδος. Με τον τρόπο αυτό προωθείται η διάλυση του δημόσιου και δωρεάν χαρακτήρα του πανεπιστημίου, η επιχειρηματική του ανασυγκρότηση και τελικά το ξεπούλημά του στα ιδιωτικά συμφέροντα. Παράλληλα σε αυτή την κατεύθυνση ,εμφανιζονται και τα πρώτα χειροπιαστά παραδείγματα ίδρυσης ιδιωτικών ιδρυμάτων με την πρώτη ιδιωτική Νομική Σχολή στην Κρήτη να είναι γεγονός. Με 20.000 αγοράζεις πτυχίο Νομικής ,οι κάτοικοι του οποίου μπορούν να προχωρήσουν και να γίνουν δικηγόροι ,αποκτώντας τα επαγγελματικά δικαιώματα ενός δικηγόρου και στην Ελλάδα και στην Αγγλία.

Η εφαρμογή του οργανισμού ξεκινάει δυναμικά με τις διαγραφές φοιτητών. Οι διαγραφές γίνονται με το πρόσχημα της οικονομικής επιβάρυνσης των Ιδρυμάτων ενώ με τα σημερινά δεδομένα οι ''αιώνιοι'' φοιτητές δεν δικαιούνται φοιτητικές παροχές (συγγράμματα, δωρεάν σίτιση, στέγαση, μεταφορές ακόμη και φοιτητικό πάσο). Στόχος ουσιαστικά των διαγραφών αυτών δεν είναι η οικονομική ελάφρυνση των σχολών αλλά η αποδοχή της εντατικοποίησης και η πειθάρχηση των φοιτητών, δηλαδή το πέρασμα στη συνείδηση των φοιτητών οτι πρέπει να τελειώσουν άμεσα τις σπουδές τους. Με αυτόν τον τρόπο πιέζουν τους φοιτητές να σκύψουν το κεφάλι και να μην εναντιωθούν στην ολομέτωπη επίθεση που δέχεται η εκπαίδευση αλλά και ολόκληρη η κοινωνία αυτή τη στιγμή. Συγχρόνως με τις διαγραφές δημιουργούνται οι προυποθέσεις για περαιτέρω απολύσεις διοικητικών και μελών δεπ (λιγότεροι φοιτητές “χρειάζονται” λιγότερο προσωπικο) και υποχρηματοδοτήσεις των σχολών.

Συγκεκριμένα στο πανεπιστήμιο Ιωαννίνων τέθηκαν σε διαθεσιμότητα 48 διοικητικοί υπάλληλοι με αποτέλεσμα πολλά τμήματα να υπολειτουργούν. Ταυτόχρονα στην Ιατρική Σχολή οι επιπτώσεις της υποχρηματοδότησης αντικατοπτρίζονται στη διακοπή παροχής συγγραμμάτων για την Ανατομία(Ατλας) ,την Καρδιολογία τη Χειρουργική κ.α.. Οι υποδομές του τμήματος είναι ανεπαρκείς σε ο,τι αφορά τον υλικοτεχνικό εξοπλισμό των εργαστηρίων ενώ οι αίθουσες διαλέξεων δεν καλύπτουν το πλήθος των φοιτητών ενός έτους, δε συντηρούνται έτσι ώστε να παραμένουν λειτουργικές και δε θερμαίνονται. Πέρα απ’ αυτό, αντιμετωπίζουμε πρόβλημα με τη στελέχωση των τμημάτων σε ό, τι σχετίζεται με το καθηγητικό προσωπικό που είναι ελλιπές με αποτέλεσμα να μην ανταποκρίνεται στις εκπαιδευτικές ανάγκες της σχολής και στις ανάγκες των φοιτητών. Σαν να μην έφταναν όλα αυτά το νέο ακαδημαϊκό έτος μας βρήκε αντιμέτωπους με ένα καινούριο πρόγραμμα σπουδών το οποίο φέρνει ακόμα πιο εντατικοποιημένους ρυθμούς και υποβαθμίζει γνωστικά αντικείμενα με τη συρρίκνωση της διδασκαλίας τους (κλινικές πνευμονολογίας και καρδιολογίας).
Όλα τα παραπάνω αποτελούν κομμάτι της εκπαιδευτικής και συνολικότερα οικονομικής αναδιάρθρωσης που επιχειρείται από την κυβέρνηση την τελευταία περίοδο η οποία συναντά δυναμικές αντιστάσεις τόσο από τους φοιτητές οσο και από όλα τα πλητώμενα κομμάτια της κοινωνιας και έχει δημιουργήσει τριγμούς στο συνολικότερο πολιτικό σκηνικό. Η κυβέρνηση λοιπόν, στριμωγμένη από τις πιέσεις που δέχεται ειδικά μετά την αποτυχημένη απόπειρα διαπραγμάτευσης των Μνημονίων στη Γερμανία θέλει να πάρει παράταση ζωής ζητώντας ψήφο εμπιστοσύνης φανερώνοντας έτσι την αστάθεια και απελπισμένη θέση στην οποία βρίσκεται.Στο ίδιο πλαίσιο αποζητά τη στήριξη των 180 βουλευτών που θα της εξασφαλίσει την εκλογή του προέδρου της Δημοκρατίας, αποφεύγοντας έτσι τις επερχόμενες εκλογές. Από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ προσδωκεί τη μη εκλογή του προέδρου και βάζοντας τη λογική της ανάθεσης και της αναμονής στο κίνημα, εναποθέτει όλες τις ελπίδες του στις βουλευτικές εκλογές και στην'' κυβέρνηση της αριστεράς'' παραμελώντας έτσι κάθε κινηματική διαδικασία προχωρώντας ακόμα και στο ξεπούλημα εργατικών αγώνων(απεργία εκπαιδευτικών). Την ίδια στιγμή το ΚΚΕ, αν και ανακοίνωσε ότι δε θα συμμετέχει στην εκλογή του προέδρου, με τη συντηρητική του στάση και περιμένοντας να ωριμάσουν οι ''όροι και οι προυποθέσεις '' δε βάζει πλώρη για αγωνιστικές νίκες στο σήμερα.

Το πολιτικό αδιέξοδο στο οποίο έχει βρεθεί η κυβέρνηση την οδηγεί στην αναζήτηση πολιτικής


 στήριξης ακόμα και στη ναζιστική συμμορίατης Χρυσής Αυγής. Στα πλαίσια αυτά τροποποιεί τον 


ποινικό κώδικα δίνοντας απροκάλυπτη βοήθεια στη Χρυσή Αυγή ανοίγοντας το δρόμο για την 


αποφυλάκισή των στελεχών της, καθώς πλέον προυπόθεση για να τιμωρηθούν σε βαθμό 


κακουργήματος για την ίδρυση και λειτουργία εγκληματικής οργάνωσης θα είναι η επίτευξη 


οικονομικού οφέλους από τη διαδικασία αυτή. Επιπλέον, η πολιτική της λιτότητας και


του ρατσισμού που επιβάλλει το σύστημα δημιουργεί ένα εύφορο έδαφος για την άν


οδο του φασισμού και της ακροδεξιάς τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ευρώπη. Κάτι που


φαίνεται στη Γαλλία με το εθνικό μέτωπο της Μαρί Λεπέν να έρχεται πρώτο στις ευρωεκλογές την 


άνοιξη, στην Αγγλία με το εθνικιστικό κόμμα ανεξαρτησίας, στην Αυστρία με το εθνικό κόμμα 

ελευθερίας, στην Ουγγαρία με το υπερεθνικιστικό Γιόμπικ, στην Ουκρανία με το Σβομπόντα.Οι 


φασίστες λοιπόν παίζουν το ρόλο της κατασταλτικής δύναμης εκεί δε μπορεί το ίδιο το 


σύστημα να επιβληθεί. Χαρακτηστιστικό παράδειγμα αποτελεί η διάλυση του σωματείου


στη ναυπηγο επισκευαστική ζώνη του Περάματος, όπου η Χρυσή Αυγή με τη στήριξη των 


εφοπλιστών με τα τάγματα εφόδου της εναντιώθηκε στις διεκδικήσεις των εργάτες του σωματείου, 


με στόχο τη μετατροπη των χώρων εργασίας σε σύγχρονα Νταχάου.




Για εμάς το ζήτημα του φασισμού δε θα λυθεί από καμία κυβέρνηση.Όσο ''αντιφασίστας'' και 


να δηλώνει ο Σαμαράς περνώντας δήθεν αντιρατσιστικά νομοσχέδια, δεν έχουμε καμία αυταπάτη 


για το τι μπορεί να κάνει μία κυβέρνηση που προκλητικά αθωώνει τα αφεντικά-


δολοφόνους στη Μανωλάδα, που αφήνει ελεύθερους τους νεοναζί 


Ματθαιόπουλο και Σκορδέλη, που πνίγει μετανάστες στα σύνορα με τη 


FRONTEX και ανοίγει στρατόπεδα συγκέντρωσης. Η 


μοναδική λύση είναι ένα μαζικό αντιφασιστικό κίνημα συνδεδεμένο 


με την εργατική τάξη που θα παλεύει με αντιρατσιστικά και 


αντιφασιστικά αιτήματα και θα τσακίζει τους φασίστες 


όπου και να εμφανίζονται, σε γειτονιές, σε σωματεία, σε σχολές και σε 


σχολεία όπως έγινε και με τις μεγαλειώδεις κινητοποιήσεις στην επέτειο 


της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα.


ΠΟΙΟ ΕΙΝΑΙ ΟΜΩΣ ΤΟ ΜΕΣΟ ΠΑΛΗΣ ΜΑΣ;
Ο μόνος τρόπος για να διεκδικήσουμε ό,τι μας ανήκει είναι η γενική συνέλευση του συλλόγου μας. Η γενική συνέλευση είναι το ανώτατο όργανο του φοιτητικού συλλόγου, στο οποίο συμμετέχουν όλοι οι φοιτητές αμεσοδημοκρατικά. Για εμάς από τη Γ.Σ πρέπει να ασκείται ο έλεγχος στη σχολή μας, πράγμα που για να γίνει απαιτεί τη λήψη αγωνιστικών αποφάσεων, όπου βασίζονται στο τρίπτυχο :συνελεύσεις-καταλήψεις-διαδηλώσεις στο πλάι των εργαζομένων. Οι φοιτητές μαζί με τους εργάτες έχουμε τη δύναμη να ξηλώσουμε τα μέτρα και την ίδια τη κυβέρνηση. Για να φτάσουμε στον φοιτητικό και εργατικό έλεγχο, όπου η λειτουργία του πανεπιστημίου, ο χαρακτήρας της εκπαίδευσης και η κριτική της γνώσης θα αποφασίζεται και υλοποιείται από εμάς που αποτελούμε το πανεπιστήμιο.

ΚΑΙ ΠΟΙΟΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΕΜΕΙΣ;
Είμαστε ένα αντικαπιταλιστικό σχήμα που παρεμβαίνουμε και δραστηριοποιούμαστε στην Ιατρική Ιωαννίνων (αλλά και έξω από αυτήν).Είμαστε δηλαδή μια πολιτική συλλογικότητα που παλεύουμε για να επιβάλλουμε όχι μόνο το φοιτητικό-εργατικό έλεγχο στις σχολές μας, αλλά πως όλη η κοινωνία θα λειτουργεί κάτω από τον έλεγχο των εργαζόμενων . Λειτουργεί χωρίς ιεραρχία και αμεσοδημοκρατικά, με απόψεις και προτάσεις που συζητιούνται και συνθέτονται από όλους όσους συμμετέχουν ισότιμα, διατηρώντας πάντα τους ορίζοντες της ανοιχτούς για την συνδιαμόρφωση με όποιον φοιτητή το επιθυμεί. Το γεγονός ότι αποφασίζει η ίδια την πολιτική που ακολουθεί και δεν δέχεται από εξωτερικούς παράγοντες την επιβολή πολιτικής γραμμής ή χρηματοδότησης, την καθιστά ανεξάρτητη. Τέτοια σχήματα υπάρχουν και σε άλλες σχολές σε πανελλαδικό επίπεδο. Σε συντονισμό και κοινή δράση μεταξύ τους συγκροτούν την Ενιαία Ανεξάρτητη Αριστερή Κίνηση (Ε.Α.Α.Κ.) σε Α.Ε.Ι. και Τ.Ε.Ι. Μέσω αυτού του πανελλαδικού δικτύου ανεξάρτητων αριστερών σχημάτων στοχεύουμε στην καλύτερη οργάνωση και συντονισμό του κινήματος.

-ΟΛΟΙ/ΕΣ ΣΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΙΑΤΡΙΚΗΣ ΤΗΝ ΤΡΙΤΗ 21/10 ΣΤΙΣ 14:00 (αίθουσα α' έτους)
Resistance σχήμα της Eνιαίας Ανεξάρτητης Αριστερής Κινησης
στην Ιατρική Ιωαννίνων

http://eaak-resistance.blogspot.gr

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

1η Μάη -Δεν είναι αργία ,είναι απεργία. Οι αγώνες δεν μπαίνουν σε καραντίνα

Μπετόβεν: Άνθρωπος , συνθέτης και επαναστατης (Μέρος Α)

Η καταστροφή που μας απειλεί και πώς πρέπει να την καταπολεμήσουμε