Resistance EAAK: ¨Kλειστά νοσοκομεία και σχολεία, απολυμένοι γιατροί και εκπαιδευτικοί-αυτή είναι η ανάπτυξη τους"

  Παρέμβαση του σχήματος, φλεβάρης 2014

¨Kλειστά νοσοκομεία και σχολεία, απολυμένοι γιατροί και εκπαιδευτικοί-αυτή είναι η ανάπτυξη τους"

Ενάμιση μήνα από την αρχή του 2014 και παρά τις ευχές των κυβερνώντων, τίποτα δεν δείχνει οτι αυτό θα είναι ένα έτος ευημερίας, αισιοδοξίας και ανάπτυξης. Και δεν θα μπορούσε άλλωστε, αφού από το 2009 χρόνος μπαίνει-χρόνος βγαίνει και το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα δεν μπορεί να ξεπεράσει την βαθιά και δομική κρίση του. Καμία ανάπτυξη και ευημερία δεν είναι δυνατή λοιπόν, όσο καλούμαστε να πληρώσουμε τα σπασμένα του τζόγου που παίζουν στις πλάτες μας οι τραπεζίτες, τα κάθε λογής αφεντικά και οι λοιποί “παίχτες” της αστικής τάξης. Ειδικά μάλιστα, όταν το σύστημα βρίσκεται στη φάση της αναδιάρθρωση των σχέσεων που διέπουν τον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής (βλ. μαζικές απολύσεις, ελαστικοποίση της εργασίας, επισφάλεια) και οπλίζει το κράτος με την αυταρχικοποίηση και την καταστολή, μπορούμε να πούμε οτι όσο οι εργαζόμενοι δεν δίνουν της δικές τους απαντήσεις, το μέλλον δεν προδιαγράφεται λαμπρό.

Στην διαχείριση της κρίσης του ελληνικού καπιταλισμού, βλεπουμε οτι το πολιτικό επιτελείο της αστικής τάξης, δηλαδή η κυβέρνηση Νέας Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ, προσπαθεί με νύχια και με δόντια να πείσει πως η ανάπτυξη είναι υπαρκτή και το πρωτογενές πλεόνασμα γεγονός. Όσο όμως και να μαγειρέψει τα δημοσιονομικά στοιχεία ο Στουρνάρας προσθέτοντας μισθούς απολυμένων και κόβοντας προϋπολογισμούς, η πραγματικότητα είναι μια: το χρέος της Ελλάδας εξακολουθεί να μην είναι βιώσιμο και τα λεφτά που κόβονται από παντού πάνε σε μια μαύρη τρύπα για το συμφέρον των αφεντικών. Η κυβέρνηση λοιπόν ξεκαθαρίζει τη θέση της, οτι θα προσπαθήσει μέχρι τελικής πτώσης να τηρήσει τις δεσμεύσεις της απέναντι στην τροϊκα και τα ξένα και ντόπια αφεντικά. Προβάλλοντας και κατασκευάζοντας τον «κοινό στόχο» της οικονομικής ανάπτυξης για την έξοδο από την κρίση και με επίκληση στη «σωτηρία της χώρας και των πολιτών» σπάνε με βίαιο και ακαριαίο τρόπο όλα τα προηγούμενα κοινωνικά συμβόλαια και κεκτημένα.

Στο στόχαστρο της τρέχουσας επίθεσης έχει τεθεί η δημόσια υγεία και οι εργαζόμενοι σε αυτήν, με την επιλογή του Άδωνι Γεωργιάδη ως τον υπουργό που θα “καθαρίσει τα νοσοκομεία” να είναι χαρακτηριστική. Αμείλικτη νεοφιλελεύθερη προπαγάνδα για τους φακελάκηδες γιατρούς και τα διαλυμένα νοσοκομεία, από τους ίδιους που έθρεψαν το φαινόμενο, τσάκισαν τις δομές υγείας και τώρα σαν υπουργοί δεν μπορούν να επισκεφτούν ούτε ένα νοσοκομείο χωρίς οι ασθενείς και οι εργαζόμενοι να τους λιντζάρουν.

Παρ'ολο που το σχέδιο νόμου του υπουργείου υγείας για τον ΕΟΠΥΥ ψηφίστηκε με ισχνή πλειοψηφία των 151 στην βουλή, το υγειονομικό μέτωπο που έχει στηθεί συνεχίζει τις κινητοποιήσεις, με τους γιατρούς του ΕΟΠΥΥ να προχωρούν σε απεργία διαρκείας. Με το νομοσχέδιο το υπουργείο βάζει λουκέτο στα πολυιατρεία του ΕΟΠΥΥ και προχωρά στις μαζικές διαθεσιμότητες-απολύσεις 8.500 γιατρών και του υπόλοιπου προσωπικού και στην συγχώνευση με τα κέντρα υγείας του ΕΣΥ, μειώνοντας τις πρωτοβάθμιες υγειονομικές μονάδες. Στην πραγματικότητα συρρικνώνει τις δημόσιες δομές δωρεάν πρωτοβάθμιας περίθαλψης και ανακοινώνει την μετατροπή του ΕΟΠΥΥ σε αποκλειστικά αγοραστή υπηρεσιών υγείας, ανοίγοντας διάπλατα την πόρτα στα μεγάλα αρπακτικά των επιχειρήσεων της ιδιωτικής υγείας. Οι απεργοί του ΕΟΠΥΥ αγωνίζονται για να υπερασπίσουν την δημόσια υγεία, να κρατήσουν το δικαίωμα στην περίθαλψη για εκατοντάδες χιλιάδες φτωχούς εργαζόμενους,συνταξιούχους και ανασφάλιστους. Παλεύουν να κρατήσουν τις δουλειές τους και να μην απολυθούν. Είναι ένας αγώνας δίκαιος και κρίσιμος που πρέπει να δωθεί σε απεργιακό συντονισμό τόσο με τα υπόλοιπα κομμάτια του δημοσίου, όσο και από την εργατική τάξη συνολικότερα.

Eυρώπη-Φρούριο σημαίνει μετανάστες πνιγμένοι και στρατόπεδα συγκέντωσης

Για το πρώτο εξάμηνο του 2014 η Ελλάδα αναλαμβάνει την προεδρεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Δεν θα υπήρχε χαρακτηριστικότερη έναρξη για την φιέστα της ευρώπης-φρούριο από το τραγικό ναυάγιο στο Φαρμακονήσι. Στις 20 Ιανουαρίου βυθίστηκε λίγα μέτρα ανοιχτά του νησιού, σκάφος με μετανάστες από το Αφγανιστάν και τη Συρία με αποτέλεσμα να πνιγούν 9 παιδιά και 3 γυναίκες. Σύμφωνα με τις καταγγελίες των επιζώντων, οι λιμενικοί, αφού έδεσαν τη βάρκα τους στο σκάφος τους, όταν αυτή αναποδογύρισε λόγω της υπερβολικής ταχύτητας που είχαν αναπτύξει, απώθησαν όσους βρίσκονταν στη θάλασσα και προσπάθησαν να πιαστούν απ' το σκάφος των λιμενικών. Προφανώς και αυτό το ναυάγιο δεν είναι ένα μεμονομένο περιστατικό αφού αυτή είναι η τύχη που επιφυλλάσει η Ευρώπη στους μετανάστες και τους πρόσφυγες που ψάχνουν εδώ ένα καλύτερο αύριο. Δεν μπορούμε να μιλάμε για την Ευρωπαϊκή Ένωση των λαών και του ανθρωπισμού, όσο είναι κεντρικές πολιτικές επιλογές το Δουβλίνο ΙΙ, o φράχτης και η Frontex στον Έβρο και οι πνιγμοί μεταναστών από λιμενόμπατσους. Φυσικά, το πέρασμα των αιματοβαμμένων συνόρων, δεν σημαίνει οτι τέλειωνει ο γολγοθάς των μεταναστών, αφού στο εσωτερικό, το ελληνικό κράτος τους επιφυλλάσει επιχειρήσεις Ξένιος Διας, στρατόπεδα συγκέντρωσης, αλλά και τα μαχαίρια των φασιστών της Χρυσής Αυγής. Οι κρατικές δολοφονίες μεταναστών για χάρη της ευρωπαικής μεταναστευτικής πολιτικής και οι δράσεις της νεοναζιστικής συμμορίας δεν θα μείνουν αναπάντητες. Θα πάρουν τις απαντήσεις τους από τους κοινούς αγώνες ντόπιων και μεταναστών ενάντια στον ρατσισμό και το φασισμό! Διεκδικούμε τη νομιμοποίηση όλων των μεταναστών, ίσα δικαιώματα για όλους τους εργάτες και ανοιχτά σύνορα για όλους, σε ένα κόσμο όπου το χρήμα κυκλοφορεί ελεύθερο ενώ οι άνθρωποι όχι.

Χρέος της γενιάς μας η ανατροπή

Και ενώ όλα αυτά εξελίσσονται ο φοιτητικός κόσμος περιστρέφεται γύρω από την εξεταστική και οι μάχες του προηγούμενου διαστήματος φαίνονται πια μακρινές. Παρά τη μαχητική απεργία διαρκείας των διοικητικών υπαλλήλων των ΑΕΙ και της παρακαταθήκης που άφησε η απάντηση σε αυτές τις απολύσεις ήταν αναντίστοιχη. Φαίνεται οτι η εντατικοποίηση των ρυθμών σπουδών, η στροφή στην ατομικότητα καθώς και ο επιστημονισμός έχουν θέσει σε αδράνεια τα αντανακλαστικά των συλλόγων. Όλα αυτά ενισχύονται και από την ΔΑΠ-ΝΔΦΚ μέσα στις σχολές, που σαμποτάρει μεθοδικά τη διεξαγωγή γενικών συνελεύσεων και στον Σ.Φ.Ι.Γ., με όχημα την πλειοψηφία της στο Διοικητικό Συμβούλιο.
Η επίθεση όμως στο Πανεπιστήμιο όπως συντελείται την τρέχουσα περίοδο είναι ακραία: με τις απολύσεις των διοικητικών υπαλλήλων τα ιδρύματα δεν μπορούν πρακτκά να λειτουργήσουν. Η μείωση των προϋπολογισμών για την σίτιση και την στέγαση και το οτι το κόστος σπουδών έχει μετακυληθεί πλήρως στον φοιτητή θέτουν ταξικούς φραγμούς στο ποιός μπορεί να σπουδάσει. Οι αιτήσεις για εστίες ξεπερνούν κατά πολύ τις υπάρχουσες εγκαταστάσεις. Η υποβάθμιση των σπουδών μας είναι γενικότερη και οι φοιτητές πρέπει να συνειδητοποιήσουν οτι είναι υπόθεση τους η υπεράσπιση του δημόσιου και δωρεάν Πανεπιστημίου. Φυσικά,δεν ονειρευόμαστε ένα καλύτερο Πανεπιστήμιο οσο ακολουθούνται οι πολιτικές του μνημονίου και τα λεφτά πάνε στο χρέος και όχι στην παιδεία. Για αυτό οι σύλλογοι πρέπει να κινητοποιηθούν και να ενωθούν με τους αγώνες των εργαζομένων για τη συνολική ανατροπή της βάρβαρης αυτής πολιτικής, σε έναν αγώνα διαρκείας όπου ο έλεγχος θα είναι στους από τα κάτω!