Η ΑΝΟΔΟΣ ΤΟΥ ΛΑ.Ο.Σ. ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΜΑΣ Να απομονώσουμε τους «φασίστες με τα πολιτικά»

Η άνοδος του ΛΑΟΣ στις Ευρωεκλογές παρουσιάζεται από τα ΜΜΕ ως στροφή της κοινωνίας προς τα δεξιά ή ως αποτέλεσμα των αυθόρμητων αντανακλαστικών απέναντι στην κρίση και τη μετανάστευση. Υποστηρίζουν ότι ένα τμήμα του κόσμου «τρομοκρατημένο» από τη φτώχεια και την ανεργία στρέφεται προς μια λύση «ησυχίας, τάξης και ασφάλειας». Αυτό που ξεχνάνε είναι πως ο βασικός μηχανισμός που πριμοδοτεί έντονα τους τελευταίους μήνες αυτή τη δεξιά στροφή είναι η κυβέρνηση του Καραμανλή.

Η κυβέρνηση ήταν ο πιο «τρομοκρατημένος» παίκτης του πολιτικού σκηνικού, ιδιαίτερα μετά την έκρηξη του Δεκέμβρη. Τρομοκρατημένη από την άνοδο του κινήματος, από την απώλεια ελέγχου και την κατάρευσή της στις δημοσκοπήσεις, από την κρίση όχι μόνο της οικονομίας αλλά όλων των θεσμών -αστυνομίας, δικαιοσύνης, εκκλησίας. Η διέξοδος που επέλεξε η κυβέρνηση Καραμανλή ήταν μια ιδεολογική αντεπίθεση στο κίνημα, με όπλο το ρατσισμό, την τρομοκρατία για την έλλειψη ασφάλειας και την εγκληματικότητα.

Το δίδυμο Δένδιας - Μαρκογιαννάκης ανέλαβε να υλοποιήσει αυτή την αντεπίθεση, σε συνεργασία με τα αφεντικά των ΜΜΕ. Ξαφνικά, εν μέσω κρίσης, το πρώτο θέμα δεν ήταν η οικονομία, τα κλεισίματα των εργοστασίων και οι περικοπές αλλά η εγκληματικότητα, οι «κουκουλοφόροι» και οι μετανάστες. Ηταν μια αντεπίθεση απέναντι στο κίνημα που στοχοποίησε την αστυνομία μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, στους φοιτητές που τα έβαλαν με τους μπάτσους - ζαρντινιέρες και τις κατασκευασμένες διώξεις στυλ «πράσινα παπούτσια», απέναντι στους μαθητές που πολιόρκησαν τα αστυνομικά τμήματα, απέναντι στον κόσμο που δηλώνει ότι σιχαίνεται κάθε θεσμό του αστικού κράτους. «Δεν θέλετε θεσμούς και αστυνομία;», είναι η απάντηση της κυβέρνησης. Ποιος θα σας προστατεύσει τότε από την εγκληματικότητα;

Η αντεπίθεση δεν ήταν απλώς ιδεολογική, ηταν ματοβαμένη. Ειδικοί φρουροί, συνοριοφύλακες και ΜΑΤ δεν κάνουν άλλη δουλειά τους τελευταίους μήνες από επιχειρήσεις σκούπα ενάντια σε μετανάστες. Εξευτελισμοί, τραμπουκισμοί, ξυλοδαρμοί για να καταλήξουν κι άλλες χιλιάδες μετανάστες στα κρατητήρια και τις φυλακές απλώς επειδή δεν είχαν όλα τα χαρτιά τους.

Κάθε επιχείρηση μετατρέπεται σε δελτίο τύπου και «είδηση» για την κυβέρνηση που προσπαθεί να προστατεύσει το αίσθημα ασφάλειας του πολίτη. Παράλληλα Παυλόπουλος και Μπακογιάννη προωθούν το ρατσιστικό σύμφωνο της ΕΕ με το οποίο η Ελλάδα μπαίνει στην πρώτη γραμμή των απελάσεων προσφύγων και μεταναστών, παίρνοντας ευρωπαϊκή ενίσχυση για να στήσει στρατόπεδα συγκέντρωσης, να δυναμώσει την αστυνομία και την ακτοφυλακή που στέλνει μετανάστες στον πάτο της θάλασσας. Μέσα στην προεκλογική περίοδο προβλήθηκαν τα σχέδια για κατασκευή στρατόπεδου συγκέντρωσης προσφύγων στην Πάτρα και στον Ασπρόπυργο, η φιλολογία για «επανελληνοποίηση» του κέντρου της Αθήνας, σε συνδυασμό με την φαινομενικά άσχετη απειλή για κατάργηση του πανεπιστημιακού ασύλου.

Το χαρτί του ρατσισμού παίχτηκε και συνεχίζει να παίζεται από την κυβέρνηση, ως λύση απέναντι στα αδιέξοδά τους και την κρίση τους. Στρατηγικός τους στόχος είναι ο διχασμός της εργατικής τάξης και η τρομοκράτηση του κινήματος. Πρόκειται για μια επικίνδυνη επιλογή. Θέλουν να βάλουν τους φτωχούς να ρίξουν το φταίξιμο στους ακόμα φτωχότερους, όχι στους καπιταλιστές και το σύστημα.



Η άνοδος φασιστικών και ακροδεξιών κομμάτων είναι ένα φαινόμενο που καταγράφηκε εκλογικά σε πολλές χώρες της ΕΕ. Στη Βρετανία το ναζιστικό BNP κατάφερε για πρώτη φορά να εκλέξει δύο ευρωβουλευτές. Στην Ολλανδία το ρατσιστικό «Κόμμα για την Ελευθερία» βγήκε δεύτερο κόμμα με 17%. Στην Αυστρία τα δύο κόμματα της κληρονομιάς του φασίστα Χάιντερ πήραν αθροιστικά σχεδόν 18%.

Τα ποσοστά αυτά είναι ανησυχητικά, παρόλα αυτά χρειάζεται διευκρίνιση ότι απέχουν από το να εκφράσουν κάποιο ρίζωμα των ναζί σε οποιαδήποτε από αυτές τις χώρες. Οι ναζιστικές φάλαγγες δεν παρελαύνουν στις γειτονιές, ούτε έχουν αυτή τη στιγμή δυνατότητες να μετατρέψουν τη δύναμη στις κάλπες σε δύναμη στους δρόμους. Πρόκειται για εκλογικές καταγραφές που σε πολλές περιπτώσεις μεγεθύνονται και λόγω της αποχής. Το ΛΑΟΣ πήρε 90.000 ψήφους παραπάνω από τις εκλογές του 2007, ενώ το ποσοστό του φαίνεται σχεδόν διπλάσιο. Το BNP ανέβηκε από τις 800 χιλιάδες ψήφους το 2004 στις 940.000 σήμερα, αλλά του άρκεσαν για δύο ευρωβουλευτές. Ο κόσμος που ψήφισε αυτά τα κόμματα δεν είναι φυσικά ναζί, ούτε αναγκαστικά είναι ρατσιστής. Για ένα τμήμα του εκλογικού σώματος, η ψήφος στο ΛΑΟΣ και σε αντίστοιχα κόμματα ήταν ένας, εξαιρετικά επικίνδυνος, τρόπος να τιμωρήσουν κυβερνήσεις και μεγάλα κόμματα.

Είναι η οικονομική κρίση και η πολιτική αποσταθεροποίηση σε ολόκληρη την Ευρώπη που δίνουν δυνατότητες για τους φασίστες. Η μεγάλη πολιτική αντίφαση συνεχίζει να είναι ότι ενώ τα παραδοσιακά μεγάλα κόμματα, συντηρητικοί και σοσιαλδημοκράτες έχουν ταυτιστεί λόγω της προσαρμογής της σοσιαλδημοκρατίας στην ιδεολογία της αγοράς, στην πραγματικότητα εξελίσσεται μια τεράστια πόλωση για το ποιος θα πληρώσει την κρίση. Παντού εξελίσσεται μια πόλωση ανάμεσα στα κινήματα, τους εργάτες και τη νεολαία από τη μια μεριά και τους καπιταλιστές από την άλλη για το αν η απάντηση στην κρίση είναι οι αγώνες ή η λιτότητα. Οι φασίστες προβάλλουν μια απάντηση στο δίλημμα: την κρίση να πληρώσουν οι πιο αδύναμοι, οι μετανάστες, οι μειονότητες, οι φτωχοί. Σε όλες τις χώρες οι κυβερνήσεις έχουν ήδη παίξει το χαρτί του ρατσισμού και της καταστολής, αφήνοντας ανοιχτά τα περιθώρια στους φασίστες.

Ρατσισμός

Ο Γκόρντον Μπράουν ήταν ο πρώτος που χρησιμοποίησε το σύνθημα: «Βρετανικές δουλειές για βρετανούς εργάτες» το οποίο αξιοποιήθηκε από το BNP για να στρέψουν την εργατική ριζοσπαστικοποίηση ενάντια στους μετανάστες. Ο Μπερλουσκόνι συγκυβερνά με τους διαδόχους του Μουσολίνι, περηφανεύεται ότι θα βουλιάζει καράβια με μετανάστες στην Αδριατική, για τα στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών που οργανώνει στο Νότο και υποδαυλίζει το ρατσισμό κατά των Τσιγγάνων. Ο Σαρκοζί αφού ξεκίνησε την καριέρα του με χολή κατά των μεταναστών δεύτερης και τρίτης γενιάς που ζουν στα προάστια, βρέθηκε επικεφαλής του συμφώνου για την «Ευρώπη-φρούριο» που θέλει να κλείσει τα σύνορα και να αντιμετωπίζει τους πρόσφυγες ως εισβολείς.

Αυτή είναι η πολιτική ηγεσία της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που γνωρίζει ότι έχει μπροστά της μεγαλύτερη κρίση, μεγαλύτερη αστάθεια και παντού νιώθει τρομοκρατημένη από το τι θα σημάνει ένα κύμα εργατικής αντίστασης. Ολοι οι «δημοκράτες» ηγέτες της ΕΕ, θεωρούν βολικό να στοχοποιούν τους μετανάστες και να πριμοδοτούν τους φασίστες, για να αποφύγουν να στοχοποιηθεί ο καπιταλισμός.

Η Αριστερά έχει την κύρια ευθύνη να σταματήσει τους φασίστες. Για να το καταφέρει χρειάζεται κάποιες καθαρές επιλογές.

Πρώτον να τους αποκαλύπτει για αυτό που πραγματικά είναι. Δεν είναι απλώς δεξιοί δημαγωγοί, λαϊκιστές και γελοίοι. Μπορεί να είναι όλα αυτά μαζί, αλλά είναι φασίστες. Τα κόμματά τους χύνουν ρατσιστικό δηλητήριο και διαμορφώνουν το χώρο για να δρουν ναζιστικές εγκληματικές συμμορίες σαν τη Χρυσή Αυγή. Χρειάζεται να καταγγέλλουμε κάθε προσπάθεια διχασμού της εργατικής τάξης, με βάση το χρώμα, τη θρησκεία, την καταγωγή, το σεξουαλικό προσανατολισμό. Οι φασίστες είναι προστάτες των αφεντικών που απολύουν και θέλουν να στρέψουν το μίσος μας κατά των πιο αδύναμων. Δεν πρέπει να τους αφήσουμε.

Δεύτερον, δεν τους αφήνουμε να αποκτήσουν ρίζες σε καμιά γειτονιά. Η Αριστερά έχει τον έλεγχο των δρόμων, των γειτονιών, των κινημάτων. Οπου προσπαθούν να εμφανιστούν ως «κινηματίες» ή ως «δημοκράτες πολιτικοί» χρειάζεται κινητοποίηση για να μην τολμάνε να ξαναεμφανιστούν. Η τακτική του να αγνοούμε τους φασίστες ή να τους αντιμετωπίζουμε ως ένα ακόμη «αστικό κόμμα», τους νομιμοποιεί να εμφανίζονται και να επηρεάζουν τμήματα του κόσμου που θέλει να παλέψει.

Τρίτον, ολόκληρη η εργατική τάξη έχει θέση μέσα στο αντιφασιστικό και αντιρατσιστικό κίνημα. Η μάχη με τους φασίστες δεν δίνεται από τη σκοπιά των δημοκρατικών ή όποιων άλλων ευαισθησιών. Είναι μια μάχη της τάξης μας ενάντια σε αυτούς που θέλουν να μας διχάσουν. Ντόπιοι και μετανάστες, εργάτες, μαθητές και φοιτητές, ανεξάρτητα από την πολιτική τους στράτευση έχουν συμφέρον να δώσουν αυτή τη μάχη. Η αριστερά έχει να κινητοποιήσει σε αντιφασιστική δράση, σύλλογους και συνδικάτα, ανεξάρτητα από την ηγεσία που έχουν.

Αντικαπιταλισμός

Τέταρτο, η μεγάλη και στρατηγική μάχη είναι να μπορέσει η αριστερά να αποτελέσει εναλλακτική λύση και την ελπίδα για όλο τον κόσμο που ριζοσπαστικοποιείται, έτσι ώστε να μην μπορούν οι φασίστες να κερδίζουν από τον φόβο. Γι' αυτό, ο αντικαπιταλισμός είναι αναγκαίο στοιχείο. Χρειαζόμαστε μια Αριστερά που προβάλει ότι μπορούμε να πάρουμε τον πλούτο από τα χέρια των καπιταλιστών, να κρατικοποιήσουμε τις τράπεζες, να κάνουμε κατάληψη στα εργοστάσια και να απαγορεύσουμε τις απολύσεις.

Μια Αριστερά που βάζει στο στόχαστρο το σύστημα και όλους τους εκπροσώπους του, έχει συγκεκριμένη στρατηγική εξόδου από την κρίση και αυτή είναι η ανατροπή του καπιταλισμού. Δεν θέλουμε μια Αριστερά που θέλει να καταλαγιάσει την οργή του κόσμου και να καλλιεργήσει αυταπάτες για «ειρηνικές» λύσεις απέναντι στην κρίση. Το μόνο που καταφέρνει αυτή η τακτική είναι να βάζει την Αριστερά στο ίδιο τσουβάλι με το πολιτικό σύστημα που ξεφτιλίζεται.

Πέμπτον, αυτή η ανάγκη υπάρχει και εκλογικά. Σε πολλές χώρες της Ευρώπης, κόμματα της Αριστεράς που φάνηκαν να προσφέρουν εναλλακτική λύση στηρίχθηκαν από μεγάλα κομμάτια της εργατικής τάξης. Στην Ολλανδία, στις τελευταίες εθνικές εκλογές του 2006, το αριστερό Σοσιαλιστικό Κόμμα εκτινάχθηκε από το 6,6% στο 16% κερδίζοντας από το κύμα αμφισβήτησης που είχε εκφραστεί και με τη νίκη του Οχι για το Ευρωσύνταγμα. Οντας πλέον «ρυθμιστικός παράγοντας», σπατάλησε όλη αυτή τη δυναμική σε κοινοβουλευτικά παζάρια, αντί να οργανώσει τους αγώνες και τώρα άφησε το πεδίο ανοιχτό στους φασίστες. Αντίστοιχη ήταν η πορεία του ΣΥΡΙΖΑ, στα ουράνια του 18% των δημοσκοπήσεων, για να καταλήξει με πάταγο στο 4,7% των Ευρωεκλογών. Η Αριστερά που προσαρμόζεται στις πιέσεις του συστήματος, όπως έκανε ο ΣΥΡΙΖΑ καταγγέλλοντας τη «βία» του Δεκέμβρη, και αδειάζοντας τις πρωτοπορίες στους εργατικούς χώρους και τα Πανεπιστήμια, αφήνουν και εκλογικά περιθώρια στους φασίστες. Η αντικαπιταλιστική Αριστερά έχει καθήκοντα και στο γήπεδο των εκλογών.

Η εμπειρία της δεκαετίας του '30 παραμένει χρήσιμη σήμερα. Οι φασίστες παρέμεναν στο περιθώριο της πολιτικής ζωής για χρόνια. Η άρχουσα τάξη τους χάιδευε αλλά δεν τους είχε ανάγκη. Μέσα στην κλιμάκωση της κρίσης, κατάφεραν να στήσουν τα παραστρατιωτικά τους σώματα και να στρέψουν την οργή των μικροαστών ενάντια στους καταπιεσμένους. Η σοσιαλδημοκρατική Αριστερά τους αγνοούσε και οι σταλινικοί αρχικά τους θεωρούσαν ένα ακόμη κόμμα σαν τα άλλα. Οταν η τακτική αυτή απέτυχε, η Αριστερά έκανε το ακριβώς ανάποδο λάθος, συμμαχώντας ακόμη και με τους δεξιούς «δημοκράτες» ενάντια στους φασίστες. Ηταν τελικά οι ίδιοι αυτοί «δημοκράτες» που παρέδωσαν την εξουσία στους φασίστες, όταν τους χρειάστηκαν για να διαλύσουν το εργατικό κίνημα.

Η κρίση και η αστάθεια του καπιταλισμού ξαναγεννάει αντίστοιχα χαρακτηριστικά με τη δεκαετία του '30. Οι φασίστες προς το παρόν έχουν μόνο κάποιες εκλογικές επιτυχίες. Δεν μπορούμε να αφήσουμε τη συνέχεια να εξελιχθεί με παρόμοιο τρόπο όπως τότε. Οι αντιφασιστικές και αντιρατσιστικές πρωτοβουλίες που πήρε το ΣΕΚ και η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ολόκληρο το διάστημα μέχρι τις εκλογές δείχνουν ότι υπάρχει μια αριστερά που αναλαμβάνει αυτήν την ευθύνη. Οι κινητοποιήσεις στη Νέα Ιωνία και το Αιγάλεω, η διαδήλωση στην Ομόνοια με την οποία απαγορεύσαμε την νεοναζιστική παρέλαση, οι κινητοποιήσεις με τους μετανάστες που εξοργίστηκαν για το σκίσιμο του Κορανίου, οι αντιρατσιστικές διαδηλώσεις στον Αγιο Παντελεήμονα, στα Χανιά και αλλού είναι παρακαταθήκη για τις επόμενες μάχες που είναι μπροστά μας.

Στην Εργατική Αλληλεγγύη κάνουμε λόγο εδώ και καιρό για την «άτυπη συγκυβέρνηση ΝΔ-ΛΑΟΣ». Το αποτέλεσμα του ΛΑΟΣ στις Ευρωεκλογές είναι επιβεβαίωση αυτής της περιγραφής. Τουλάχιστον από το ξέσπασμα των φοιτητικών καταλήψεων του 2006, στην πολιτική σκηνή εξελίσσεται ένα «τανγκό» μεταξύ Καρατζαφέρη και Καραμανλή. Η κυβέρνηση παίζει το χαρτί του ρατσισμού και της ασφάλειας και κερδισμένος βγαίνει ο πιο γνήσιος εκφραστής αυτής της πολιτικής: οι φασίστες του ΛΑΟΣ. Αυτό παρουσιάζεται ως «δεξιά στροφή της κοινωνίας» και η ΝΔ τρέχει να προσαρμοστεί ακόμη πιο δεξιά για να καλύψει το κενό. Από το «τανγκό» δεν λείπει το ΠΑΣΟΚ, το οποίο με τον Πάγκαλο και τη Διαμαντοπούλου στην πρώτη γραμμή αντί να κοντράρει τη ρατσιστική κλιμάκωση, πήρε μέρος στη συγχορδία με ισλαμοφοβικές δηλώσεις και υποσχέσεις για ακόμη μεγαλύτερη ενίσχυση της αστυνομίας.

Ας θυμηθούμε πως όταν τα ΜΑΤ ξυλοκοπούσαν βάρβαρα τους φοιτητές, μπορεί να ήταν ο Καραμανλής που τα έστελνε, αλλά ήταν ο Καρατζαφέρης που έβγαινε να υπερασπιστεί την καταστολή, να δικαιολογήσει τις σιδερογροθιές κατά των απεργών δασκάλων, να καλεί σε κατάργηση του ασύλου. Μέσα στο Δεκέμβρη ήταν το ΛΑΟΣ που υπεράσπισε το δολοφόνο Κορκονέα και μιλούσε για πλιατσικολόγους μετανάστες. Οσο και να προσπαθούσε ο Καραμανλής να υποστηρίξει ότι «δεν συνεργάζεται με τα άκρα», ήξερε πολύ καλά ότι είχε ανάγκη το ΛΑΟΣ και για τη διαδικασία αναθεώρησης του Συντάγματος και για να στήσει επιτροπή για την Παιδεία, ακόμη και ως αποκούμπι σε περίπτωση απώλειας της κοινοβουλευτικής πλειοψηφίας. Ο Καρατζαφέρης ξέρει πώς εξελίσσεται η άτυπη συνεργασία γι'αυτό έκανε λόγο για «δύο ενοίκους στην ίδια πολυκατοικία».

Τώρα, το ΛΑΟΣ καταφέρνει να εξαργυρώσει στις κάλπες τα ανοίγματα που του έκανε η κυβέρνηση Καραμανλή. Οταν ο ανταγωνισμός είναι για το ποιος είναι ο πιο ρατσιστής και ο καλύτερος φίλος των ΜΑΤ, είναι λογικό το ΛΑΟΣ να βγαίνει κερδισμένο, ακόμη και οι Χρυσαυγίτες να αλιεύουν ψήφους. Ο Καρατζαφέρης έκανε μια από τις τελευταίες προεκλογικές του επισκέψεις στο αρχηγείο των ΜΑΤ για να δώσει τα συγχαρητήριά του. Οι Χρυσαυγίτες είχαν την ευκαιρία να τα πουν από πιο κοντά με τους Ματατζήδες στην πρόσφατη κοινή απόπειρά τους να επιτεθούν στους μετανάστες του Εφετείου.

Νεοναζί

Κάθε κίνηση της κυβέρνησης έδινε περισσότερες δυνατότητες στους φασίστες. Οι κορώνες για την εγκληματικότητα και την ανασφάλεια στις γειτονιές, έδωσε θάρρος σε μια ομάδα του ΛΑΟΣ στον Αγιο Παντελεήμονα να εμφανιστούν ως προστάτες της γειτονιάς. Η κυβέρνηση και τα ΜΜΕ το παρουσίασαν ως αυθόρμητη αντίδραση των κατοίκων. Με αυτές τις πλάτες «νομιμοποίησης» έκαναν και οι Χρυσαυγίτες την εμφάνισή τους στην περιοχή. Οταν οι νεοναζί αποφάσισαν να κάνουν ρατσιστική παρέλαση στην Αθήνα στις 9 Μάη, γνήσιες Καραμανλικές εφημερίδες, όπως ο Αδέσμευτος, τους παρουσίασαν ως «επιτροπές κατοίκων». Αντίστοιχη αλληλοσύνδεση κρατικού ρατσισμού και αποθράσυνσης των φασιστών εξελίχθηκε στην Πάτρα ενάντια στους μετανάστες και πρόσφυγες που συσσωρεύονται στο Λιμάνι. Ηταν εκεί που οι φασίστες αποπειράθηκαν να δείξουν τη δύναμή τους και ενάντια στην εξέγερση του Δεκέμβρη, παρουσιαζόμενοι ως καταστηματάρχες.

Ο μπάτσος που τόλμησε να σκίσει το Κοράνι που είχε πάνω του ένας άραβας μετανάστης πριν από λίγες βδομάδες ήταν άλλο ένα δείγμα αποθράσυνσης. Ηταν φυσικά οι βουλευτές του ΛΑΟΣ, σαν τον Πλεύρη και τον Γεωργιάδη που έτρεξαν να υπερασπίσουν το κάθαρμα, καλύτερα από τους άμεσα ενδιαφερόμενους, Μαρκογιαννάκη και Παυλόπουλο. Το ρατσιστικό ντόμινο φτάνει στα χειρότερα όριά του στις περιπτώσεις εισβολής ναζιστικών συμμοριών σε σπίτια Πακιστανών στη Νέα Ιωνία και το Αιγάλεω, στην πρόσφατη βεβήλωση του εβραϊκού νεκροταφείου στα Γιάννενα, στο κάψιμο των εκλογικών περιπτέρων της ΑΝΤΑΡΣΥΑ στο κέντρο της Αθήνας και σε διάφορες γειτονιές, ή στην ακύρωση βιβλιοπαρουσίασης του Γκαζμέντ Καπλάνι στην πλατεία του Αγίου Παντελεήμονα υπό την απειλή τραμπούκων.

Το βράδυ των εκλογών, πολλά στελέχη της ΝΔ έδωσαν το στίγμα ότι το «τανγκό» θα συνεχιστεί και μάλλον θα κλιμακωθεί. Ο Στυλιανίδης σχολίασε ότι η άνοδος του ΛΑΟΣ σημαίνει ότι η ΝΔ πρέπει να βγει πιο επιθετικά στα ζητήματα της ασφάλειας και της μετανάστευσης. Οι δεξιές εφημερίδες κάνουν ανοιχτά την πρόταση για συνεργασία ΝΔ-ΛΑΟΣ. Η αριστερά δεν πρέπει να μείνει άπραγη μπροστά σε αυτήν την πρόκληση, πόσο μάλλον να προσαρμοστεί και αυτή προς τα δεξιά. Το συνολικό αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, εξάλλου, κάθε άλλο παρά δίνει περιθώρια για σταθεροποίηση της ΝΔ. Η Αριστερά έχει μια ευκαιρία να αρπάξει και να στείλει το ρατσιστικό δίδυμο Καρατζαφέρη-Καραμανλή μαζί στο σκουπιδοντενεκέ της ιστορίας.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

1η Μάη -Δεν είναι αργία ,είναι απεργία. Οι αγώνες δεν μπαίνουν σε καραντίνα

Μπετόβεν: Άνθρωπος , συνθέτης και επαναστατης (Μέρος Α)

Η καταστροφή που μας απειλεί και πώς πρέπει να την καταπολεμήσουμε